Amilde Martins da Fonseca
Niniejsza rozprawa mieści się w polu teoretycznym Nowej Retoryki lub Teorii Argumentacji. Obejmuje ona dyskurs, pamięć i tożsamość. Zajmuje się reprezentacją mówcy lub postaci, którą przyjmuje, aby zdobyć publiczność, do której się zwraca, i ma na celu analizę konstytucji obrazu siebie, etosu studentów PROEJA / IFRN, zmaterializowanego w (re)konstrukcji ich historii życia. Gatunek historii życia skutecznie stanowi przestrzeń, w której podmiot argumentuje (logos) na rzecz nakreślenia, (re)konstrukcji, w dyskursie, swojej historii życia, a w konsekwencji swojego obrazu siebie (etos), w oparciu o pewne skupienie, które wyznacza, najwyraźniej zamierzając zdobyć wiarygodność swojego rozmówcy (patos), aby zobaczyć obraz tak, jak chce. Korpus do analizy tej pracy składa się z czterech historii życiowych studentów PROEJA/IFRN Campus Pau dos Ferros. Z tych historii wybrano do analizy następujące wymiary dyskursu: wartości prezentowane odbiorcom, miejsca argumentacji, tezy i charakter argumentów używanych w dyskursie.